Zevenhonderd kilometer ten noorden van Bangkok, Thailand, ging ik op bezoek bij een positieve hondenschool in Chiang Mai.

Eigenlijk was ik heel verbaasd dat er sowieso hondenscholen zijn in Thailand, laat staan een positieve. Dat wilde ik toch wel van dichtbij zien. Vanuit Nederland had ik maanden van te voren al contact gelegd met eigenaresse Nienke, van oorsprong ook Nederlands. Ik was welkom om eens langs te komen.

Na mijn reis via Bangkok en een klein tropisch eilandje, vloog ik naar het noorden om uiteindelijk, na een busrit van vier uur, in Chiang Mai te belanden. In de bergachtige omgeving rondom Chiang Mai vind je prachtige natuur, zo’n driehonderd tempels, maar ook een levendige stad. De hondenschool lag op ruim drie kwartier rijden buiten het centrum. Makkelijk om een taxi heen te krijgen, maar een taxi terug zou wel eens een probleem kunnen worden.

Rijstvelden en bananenbomen

Het laatste stuk van de route, de stad inmiddels ver achter mij, reed de taxi op een afgelegen weggetje tussen de rijstvelden en bananenbomen. De taxichauffeur genaamd Pon vertelde nostalgisch over de tijd dat ze hier nog met de hand rijst oogstte. Hij verlangde terug naar deze simpele en rustigere tijd. Pon draaide een pad op wat volgens Google Maps de locatie moest zijn. Er stond geen bord aan de weg en niets leek erop dat dit een hondenschool was. De chauffeur reed het terrein verder op en ik sprak met Pon af dat hij mij na twee uur weer zou ophalen, de betaling kwam later wel. Ik stapte uit en een Thaise man zwaaide naar mij en wenkte dat ik mee moest lopen. Hij sprak geen Engels en zwijgend volgde ik hem, niet wetende wat mij te wachten stond.

Gevaarlijke Rottweiler

In een ontvangsthal zonder muren (muren heb je niet nodig als het het hele jaar warm is) nam ik plaats, terwijl Nienke nog wat klanten hielp. Aan de muur prijkten allerlei diploma’s die Nienke had verworven. Ik kwam in gesprek met een oudere man met een Rottweiler. Nienke waarschuwde niet in de buurt van deze hond te komen, wat ook duidelijk werd wanneer ik met een boog om de hond heen liep. De hond viel al grommend en blaffend uit. De eigenaar van de Rottweiler bleek Nederlands en woonde al jaren met zijn Thaise vrouw in Chiang Mai.

Thaise militairen

De Rottweiler was als pup getraind door Thaise militairen. Iets wat volgens Nienke vaker gebeurt in Thailand. Dit gaat met harde hand, waarbij schoppen en slaan geen uitzondering is. Dit verklaarde ook het gedrag van de Rottweiler die helaas in zijn eerste maanden van zijn leven geen positieve ervaringen met mensen had opgedaan. In het land worden honden vaker niet dan wel getraind. In Thailand, twaalf keer zo groot als Nederland, vond ik slechts acht hondenscholen via internet. Alleen de gemeente Ede heeft er al meer dan acht.

Hokken van bamboe

Na een glaasje water om de hitte te doen vergeten, kreeg ik een rondleiding over het terrein. Het bleek dat naast hondentraining, de opvang van honden ook een belangrijk onderdeel van Nienke’s taken is. Ik liep langs de ruim opgezette hokken die gemaakt zijn van zowel ijzer als bamboe. Vriendelijke honden drukten hun neus tegen mij aan door de tralies. De eigenaren van deze honden zitten o.a. in het buitenland voor vakantie of een zakenreis. Vanuit een bananenboom klonk de roep van een tropische vogel. In het Thais vroeg Nienke iets aan haar Thaise medewerker. Het ging over het onderhoud van de binnenverblijven, die er nog netter uitzien dan sommige asielen in Nederland. De tropische hitte maakte echter duidelijk dat we hier niet in Nederland waren.

Vreemde eend in de bijt

Nienke is met haar positieve training een uitzondering in het land. Haar diploma tot kynologisch instructeur haalde ze bij de Martin Gaus Academie. Daarna genoot ze van een ruime bijscholing van verscheidene positieve trainers over de hele wereld. Waarschijnlijk is een groot deel van haar klanten niet Thais, maar het is te hopen dat ze een verschil kan maken in de regio. Met haar positieve en wetenschappelijke onderbouwde manier van training is ze een vreemde eend in de bijt tussen de ouderwetse en veelal weinig geschoolde hondentrainers. Misschien dat de Thai, waarvan de meesten echt het beste voor hebben met honden, steeds meer besef krijgen van een andere manier van trainen. Iets wat in Nederland veel gangbaarder is.

Nog druk in gesprek met Nienke, kwam daar de taxi van Pon het terrein opgereden. Ik nam afscheid van mijn collega hondentrainer en stapte in de taxi. Nog in gedachten over deze bijzondere hondenschool vertelde de chauffeur verder over het Chiang Mai van vroeger.